Recessie doet scheiden

De economische recessie is niet alleen slecht voor uw portemonnee maar ook voor uw relatie. Demografisch gezien klopt dit. In een recessie wordt vaker gescheiden, minder vaak getrouwd en worden ook minder baby's geboren.

 

In Amerika vinden op dit moment juist minder scheidingen plaats. Veel stellen kunnen het zich nu niet veroorloven. Hoe zit het nu werkelijk? Hoe schadelijk is een scheiding voor uw financiën en wat kost een scheiding eigenlijk?

Scheiden betekent een budgettaire achteruitgang

Er wordt wel gezegd dan scheiden in financieel opzicht een van de onverstandigste beslissingen is, die een mens kan nemen. Maar scheiden is geen economie. Scheiden is een vraagstuk van vlees en bloed. Scheiden gaat over een relatie die niet werkt. Bijzonder in dit geval is dat in bijna driekwart van de scheidingen de vrouw het initiatief neemt. Mannen houden het langer vol in een onbevredigende relatie.
Behalve de kosten van een scheiding zijn het vooral de lange termijn effecten die maken dat het budget achteruit gaat. Mensen die samenwonen leven nu eenmaal aanzienlijk goedkoper dan alleenstaanden. Een vuistregel zegt dat een alleenstaande 60% nodig heeft van het gezamenlijke budget om dezelfde levensstandaard voort te kunnen zetten. Gescheidenen die evenveel verdienden, ervaren in de regel een achteruitgang in besteedbaar inkomen van 30%.

Wat kost van een echtscheiding?

Hoe meer partner aan elkaar verbonden zijn, hoe tijdrovender de echtscheiding. Voor samenwoners zonder kinderen en een huurwoning is de scheiding zo te regelen. Afspreken wie de huurwoning blijft huren en de "spullen" (boedel in jargon) verdelen. Daaronder valt ook een gemeenschappelijke bankrekening.
Voor gehuwden met of zonder kinderen en geregistreerde partners met kinderen betekent scheiden een gang naar de rechter. Bezittingen en schulden moeten geïnventariseerd worden en afhankelijk van het huwelijksgoederenrecht worden verdeeld of verrekend. Pensioenen moeten verdeeld worden. Nazorg in de vorm van alimentatie is aan de orde. In het geval van kinderen moet er een ouderschapsplan gemaakt worden. Ook dient bepaald te worden wat er met de woning dient te gebeuren die men samen bewoonde.

 

Zeker bij een vechtscheiding kan er een lijdensweg ontstaan. Beiden zullen in dat geval hun eigen advocaat in de arm nemen, die elkaar namens partijen zullen bestoken met vragen en verzoeken tegen een tarief dat ligt tussen de €. 200 en €. 300 per uur. Nog voordat de zaak toe is aan de allerlaatste ronde bij de rechtbank, veelal worden er meerdere procedures gevoerd, is men een bedrag tussen de €. 10.000 en €. 20.000 armer aan advocatenkosten.

 

Met een gespecialiseerde familiemediator kan zeker de helft aan advocatenkosten worden bespaard, maar dan staat de wil om er samen uit te komen wel voorop. Een goede mediator kan in veel gevallen het gevoel er samen uit te komen laten versterken tijdens de besprekingen, maar uiteindelijk kan een mediator een partij niet verplichten zich (beter) in te spannen voor een resultaat. Voor een gedetailleerde vergelijking tussen een twee advocatenprocedure en scheiden via een mediator klikt u hier >>>

 

Het lijkt erop dat er momenteel een vergelijkbare situatie als in Amerika ontstaat. Velen kunnen zich een scheiding financieel niet permitteren. De bankrekening is geslonken en ook de waarden van de eigen woning en de effectenportefeuille voelt als laag. Combineer dit met een relatief hoge mate van bancair krediet en het plaatje is compleet. De financiën houdt een echtpaar in de houtgreep dat geen echt paar wil zijn. Dan is sprake van een depressie met een echt dieptepunt!

 

Datum: Februari 2010

Deel dit artikel met anderen

Deel dit artikel op Twitter    Deel dit artikel op Twitter    Deel dit artikel op Twitter